Boże Narodzenie okiem rodaczki Martyny w Peru 2024

Jak jednym słowem określiłabym święta w naszym Perú? PRACOWICIE Nie ukrywam, że przy ponad 20°C, braku śniegu, barszczu z uszkami, kolęd czy rodziny... trochę ciężko było poczuć ten klimat. Ale nie o takie błachostki w tym chodzi. Te święta były kompletnie inne, ani nie lepsze, ani nie gorsze, inne. Przede wszystkim bardzo, ale to bardzo aktywne! W tym czasie od 23 do 25 grudnia trzech naszych księży Salezjanów przeprowadziło 23 świąteczne Msze Święte! Jest to dla mnie imponujący wynik, gdyż nie były to msze święte w dobrze zorganizowanym i blisko położonym kościele parafialnym, nie nie nie, nic z tych rzeczy! Były to msze na wioskach, do których dojazd zajmuje dużo czasu i nigdy nie ma się tej gwarancji, co zastanie się na miejscu. W tym czasie pomagałam głównie jako kierowca, gdyż jeździłam z jednym z księży na jego msze. Razem z księdzem Pawłem, który pochodzi z Wietnamu, odwiedzielismy wiele wspólnot. Do niektórych dojazd zajął 40 min (w jedną stronę) a do innych 2 godziny (w jedną stronę). Niemniej zawsze czekali na nas tłumnie* (*czasami tłum to 20 osób, co wynosi rekordową liczbę dla danej kaplicy) zgromadzeni wierni i gorące kakao. My ze swojej strony zapewnialiśmy do jedzenia Panetony- to taki rodzaj babki drożdżowej z bakaliami, spożywany w czasie świąt. Oczywiście produkcji z Monte Salvado. Nasi chłopcy są tak zdolni, że nawet tyle ciast potrafili upiec! Zaczynam myśleć, że potrafią zrobić chyba wszystko, ale o tym kiedy indziej. W każdej wspólnocie zajadaliśmy się Panetonami i gorącą czekoladą, a oprócz tego przeprowadzaliśmy losowanie świątecznych nagród, w którym pomagało trzech dzielnych chłopców: Mickey, Elvis i Yhusban. Było to naprawdę ciekawe doświadczenie, bo każda Msza niby podobna, a jednak tak inna! Inne miejsce, ludzie, historie, inne kakao i uśmiechy, tylko panteon i Pan Bóg ten sam. A jednak zobaczyłam taką żywą radość u tych ludzi, że mogą mieć tak ważną dla nich w okresie świątecznym Mszę Świętą i to w ich wspólnocie! Przygotowali szopki, śpiewali kolędy, zjedli odświętną kolację — to naprawdę coś znaczy! Nasze "pasterki" często były połączone z sakramentami takimi jak chrzest, komunia czy ślub. Więc często to były podwójne radości. Ja i moja cudowna współwolontariuszka, żeby dorzucić nasze polskie 5 groszy, przygotowałyśmy na wigilię barszcz, krokiety i ciasto z pomarańczową marmoladą. O ile krokiety spotkały się z dużym uznaniem i aprobatą lokalnej społeczności, to barszcz już niestety nie. Został on perfidnie i w sekrecie wyrzucony na drugi dzień. Winowajca został odnaleziony i obdarzony klątwą milczenia ze strony wszystkich Polaków mieszkających w tym miejscu. Wieczerzę Wigilijną rozpoczęliśmy o północy, gdy już wszyscy goście się zjechali i księża wrócili z pasterek. Głównym daniem był indyk, potrawka z mięsa z różnymi dodatkami, juka, arroz chaufa (ryż z parówką i dodatkami), mus owocowy oraz różne ciasta, owoce i napoje. Pozdrowienia złożyliśmy sobie przy szampanie a później podziwialiśmy fajerwerki. Oprócz nas i księży, wieczerzę spożyli także wychowawcy ze swoimi rodzinami, niektórzy pracownicy oraz część naszych wychowanków. Naturalnie całość została zamknięta drobnymi upominkami i trwała do godziny 2 w nocy, a już od 6 rano czekał nas kolejny maraton. Dużym zaskoczeniem był dla mnie drugi dzień świąt, gdyż przyzwyczajona do polskich standardów byłam pewna, że to kolejny dzień świętowania. Nic bardziej mylnego. Peruwiańczycy tego dnia normalnie wstali rano do pola czy poszli do pracy jak gdyby nigdy nic. Również dla nas był to dzień cięższy niż zwykle, gdyż do Monte przyjechało ok. 70ciu chłopców ubiegających się o miejsce w tej placówce. Więc musieliśmy ich przyjąć i zaaranżować rzeczywistość, która mają tutaj chłopcy na co dzień. A więc lekcje, wspólne posiłki, obowiązki domowe, praca, nauka. Tyle nowych, nic niewiedzących i rozbrykanych dzieciaków to zdecydowanie inne obchody tego dnia. Niemniej święta były super czasem! Dużo szczerej radości, spotkań, miłych słów i przede wszystkim Jego! Takiego malutkiego a jakże wielkiego! Przepraszam, że odzywam się z takim opóźnieniem, ale jak to się często życzy: "oby Boże Narodzenie było w Twoim sercu cały rok" tak i ja po miesiącu przypominam o tym wyjątkowym czasie. Wyjątkowym, bo zamiast pierogów był indyk, zamiast suszu ze śliwek- mus z mango, zamiast polskiej rodziny- ta peruwiańska, zamiast kurtki i przeziębienia- podkoszulek i chroniczne przepocenie. Tych świąt na pewno nie zapomnę! Dziękuję, że jesteście i że się za nas modlicie! To naprawdę wielkie wsparcie i mocno to czujemy, że cokolwiek działamy to nie robimy tego sami! Również o Was pamiętamy! PS. Niemalże zapomniałam, a jestem z tego szalenie dumna. Poszłyśmy z Weroniką po kolędzie! Mój ukochany zwyczaj został zachowany, a tradycja kultywowana. Organizacja zajęła ok. 20 minut wliczając w to stroje oraz naukę gry na Zamponii i Charango. Idąc od drzwi do drzwi, z polskimi kolędami na ustach oraz kartką z wyjaśnieniem co jest grane, udało nam się troszkę pieniędzy za co zabrałyśmy później chłopców na pizzę.

Ewangelia na dziś

J 18, 1 – 19, 42

Pojmanie Jezusa E. Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus, wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: + Kogo szukacie? E. Odpowiedzieli Mu: T. Jezusa z Nazaretu. E. Rzekł do nich Jezus: + Ja jestem. E. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc Jezus rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: + Kogo szukacie? E. Oni zaś powiedzieli: T. Jezusa z Nazaretu. E. Jezus odrzekł: + Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. E. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, który miał miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: + Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam wypić kielicha, który Mi podał Ojciec? Przed Annaszem. Zaparcie się Piotra E. Wówczas kohorta oraz trybun razem ze strażnikami żydowskimi pojmali Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza. Był on bowiem teściem Kajfasza, który owego roku pełnił urząd arcykapłański. Właśnie Kajfasz poradził Żydom, że lepiej jest, aby jeden człowiek zginął za naród. A szedł za Jezusem Szymon Piotr razem z innym uczniem. Uczeń ten był znany arcykapłanowi i dlatego wszedł za Jezusem na dziedziniec pałacu arcykapłana, natomiast Piotr zatrzymał się przed bramą, na zewnątrz. Wszedł więc ów drugi uczeń, znany arcykapłanowi, pomówił z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna rzekła do Piotra: I. Czy może i ty jesteś jednym spośród uczniów tego człowieka? E. On odpowiedział: I. Nie jestem. E. A że było zimno, strażnicy i słudzy, rozpaliwszy ognisko, stali przy nim i grzali się. Wśród nich stał także Piotr i grzał się przy ogniu. Arcykapłan więc zapytał Jezusa o Jego uczniów i o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: + Ja przemawiałem jawnie przed światem. Nauczałem zawsze w synagodze i w świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Potajemnie zaś nie nauczałem niczego. Dlaczego Mnie pytasz? Zapytaj tych, którzy słyszeli, co im mówiłem. Przecież oni wiedzą, co powiedziałem. E. Gdy to rzekł, jeden ze sług stojących obok spoliczkował Jezusa, mówiąc: I. Tak odpowiadasz arcykapłanowi? E. Odrzekł mu Jezus: + Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz? E. Następnie Annasz wysłał Go związanego do arcykapłana Kajfasza. A Szymon Piotr stał i grzał się przy ogniu. Powiedzieli wówczas do niego: T. Czy i ty nie jesteś jednym z Jego uczniów? E. On zaprzeczył, mówiąc: I. Nie jestem. E. Jeden ze sług arcykapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, rzekł: I. Czyż nie ciebie widziałem razem z Nim w ogrodzie? E. Piotr znowu zaprzeczył i zaraz zapiał kogut. Przed Piłatem Od Kajfasza zaprowadzili Jezusa do pretorium. A było to wczesnym rankiem. Oni sami jednak nie weszli do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć Paschę. Dlatego Piłat wyszedł do nich na zewnątrz i rzekł: I. Jaką skargę wnosicie przeciwko temu człowiekowi? E. W odpowiedzi rzekli do niego: T. Gdyby to nie był złoczyńca, niewydalibyśmy Go tobie. E. Piłat więc rzekł do nich: I. Weźcie Go sobie i osądźcie według swojego prawa. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: T. Nam nie wolno nikogo zabić. E. Tak miało się spełnić słowo Jezusa, w którym zapowiedział, jaką śmiercią miał umrzeć. Przesłuchanie Wtedy Piłat powtórnie wszedł do pretorium, a przywoławszy Jezusa, rzekł do Niego: I. Czy Ty jesteś Królem żydowskim? E. Jezus odpowiedział: + Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? E. Piłat odparł: I. Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Co uczyniłeś? E. Odpowiedział Jezus: + Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. E. Piłat zatem powiedział do Niego: I. A więc jesteś królem? E. Odpowiedział Jezus: + Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. E. Rzekł do Niego Piłat: I. Cóż to jest prawda? E. To powiedziawszy, wyszedł ponownie do Żydów i rzekł do nich: I. Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że na Paschę uwalniam wam jednego więźnia. Czy zatem chcecie, abym wam uwolnił Króla żydowskiego? E. Oni zaś powtórnie zawołali: T. Nie tego, lecz Barabasza! E. A Barabasz był rozbójnikiem. „Oto człowiek” Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał Go ubiczować. A żołnierze, uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: T. Witaj, Królu żydowski! E. I policzkowali Go. A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: I. Oto wyprowadzam Go wam na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy. E. Jezus więc wyszedł na zewnątrz w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: I. Oto Człowiek. E. Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: T. Ukrzyżuj! Ukrzyżuj! E. Rzekł do nich Piłat: I. Zabierzcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja bowiem nie znajduję w Nim winy. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: T. My mamy Prawo, a według Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym. E. Gdy Piłat usłyszał te słowa, jeszcze bardziej się uląkł. Wszedł znów do pretorium i zapytał Jezusa: I. Skąd Ty jesteś? E. Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi. Rzekł więc Piłat do Niego: I. Nie chcesz ze mną mówić? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzę Ciebie ukrzyżować? E. Jezus odpowiedział: + Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie. E. Odtąd Piłat usiłował Go uwolnić. Żydzi jednak zawołali: T. Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem cezara. Każdy, kto się czyni królem, sprzeciwia się cezarowi. Wyrok E. Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na trybunale, na miejscu zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Żydów: I. Oto wasz król! E. A oni krzyczeli: T. Precz! Precz! Ukrzyżuj Go! E. Piłat powiedział do nich: I. Czyż króla waszego mam ukrzyżować? E. Odpowiedzieli arcykapłani: T. Poza cezarem nie mamy króla. E. Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano. Droga krzyżowa i ukrzyżowanie Zabrali zatem Jezusa. A On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: Jezus Nazarejczyk, Król żydowski. Napis ten czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: T. Nie pisz: Król żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem żydowskim. E. Odparł Piłat: I. Com napisał, napisałem. E. Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza jedna część; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: T. Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć. E. Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty moje, a o moją suknię rzucili losy. To właśnie uczynili żołnierze. Testament dany z krzyża A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: + Niewiasto, oto syn Twój. E. Następnie rzekł do ucznia: + Oto Matka twoja. E. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. Śmierć Jezusa Potem Jezus, świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: + Pragnę. E. Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: + Dokonało się! E. I skłoniwszy głowę, oddał ducha. Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie. Przebicie serca Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, żeby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. I znowu w innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili. Złożenie Jezusa do grobu Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz krył się z tym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa nocą, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i owinęli je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. A w miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu.

Czytaj więcej